Forum KiG - Króliki i Gryzonie Strona Główna
Home - FAQ - Szukaj - Użytkownicy - Grupy - Galerie - Rejestracja - Profil - Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości - Zaloguj
Kocie Vademecum

 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum KiG - Króliki i Gryzonie Strona Główna -> Tematy przyklejone
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Gość







PostWysłany: Sob 18:38, 08 Kwi 2006    Temat postu: Kocie Vademecum

Kot potrzebuje nie tylko pieszczot, ciepłego legowiska i miseczki mleka. Bez odpowiedniego pożywienia będzie chorował, a jego sierść stanie się szorstka i matowa.

Koty są drapieżnikami, zręcznie łapią myszy, młode szczury, ptaki, a czasem ryby i płazy.
Niestety, jeszcze wielu ludzi traktuje koty jak żywe pułapki na myszy. Zwłaszcza na wsiach i w małych miasteczkach uważa się często, że ten mały drapieżnik powinien się wyżywić sam, a od właściciela należy mu się jedynie miseczka mleka.
Opiekun powienien zadbać, by jego kot codziennie zjadł odpowiednią porcję protein, tłuszczów, węglowodanów, witamin i minerałów.

Ponieważ koty hodowane w domu mają mniejsze zapotrzebowanie na energię, dlatego ich dieta powinna być bogatsza w białka, a zarazem zawierać mniej pokarmów wysokokalorycznych. Wysterylizowane koty mogą wykazywać tendencję do przybierania na wadze w miarę upływu lat. Zamiast produktów mącznych podajemy wtedy kotu dobrej jakości wysokobiałkowe, niskotłuszczowe pożywienie w małych ilościach.

Niezbędne składniki pokarmowe

białko ma ogromne znaczenie dla wzrostu ciała zwierzęcia jest też potrzebne do utrzymania naszego ulubieńca w dobrej kondycji oraz zapewnia mu odporność. Kot potrzebuje pięć razy więcej białka niż pies. Składnik ten znajduje się m.in. w mięsie, mleku, jajkach i w rybach
tłuszcze dają energię, są też niezbędne dla urody kociej skóry i sierści. Koty potrzebują głownie dlatego, że w nim są rozpuszczalne witaminy A, D, E i K. Brak tłuszczów w diecie uwidoczni się w wyglądzie futerka, a także będzie miało niekorzystny wpływ na system nerwowy. Tłuszcze znajdują sie w rybach w mięsie. Są też w odpowiedniej ilości dodawane do karmy w puszkach.
węglowodany stanowią źródło energii. Dostarcza ich ryż, ziemniaki, płatki zbożowe i warzywa. Produkty te trzeba podawać ugotowane i w niewielkich ilościach. Ich nadmiar odkłada się bowiem w postaci tkanki tłuszczowej
minerały i witaminy są potrzebne kotu do prawidłowego wzrostu i rozwoju. Jednak ich nadmiar może być szkodliwy jak niedobór. Dlatego nie można przesadzać z dokarmianiem pupila preparatami, które je zawierają- zwłaszcza gdy jego codzienna dieta jest bogata i urozmaicona.

Najlepsze menu dla kota:
Mięso:
jest konieczne. Koty to drapieżniki, a więc zwięrzęta mięsożerne, i powinny codziennie dostawać porcję świeżego, chudego mięsa. Mięso podaje się kotom surowe, gdyż w takiej formie lubią je najbardziej. Powinno być pokrojone w kawałki, żeby koty mogły je rozgryzać. Najlepsze jest chude mięso cielęca, wołowe, baranie, królicze i z drobiu. Należy unikać tłustej wieprzowiny. Doskonałym pokarmem jest dla kotów serce. Wątrobę należy podawać w małych ilościach, ponieważ zawiera zbyt dużo witamin A i D, których nadmiar może prowadzić do zaburzeń chorobowych u dorosłych kotów.
Mleko:
zawiera wiele cennych składników odżywczych, m.in. białko i wapń. Powinny je pić kocięta oraz ciężarne i karmiące kotki. Jeśli dorosły kot lubi mleko, można mu je podawać. Niektóre koty źle tolerują mleko i cierpią po nim na biegunkę.
Jajka:
powinien być to niezbędny, ale bynajmniej nie codzienny składnik diety. Niektóre koty mają trudności z trawieniem białka , dlatego najlepiej jest podawać je ugotowane na twardo.
Ziemniaki:
to bogate źródło węglowodanów. Na szczęście wiele kotów lubi jeść przestudzone, rozdrobnione ziemniaki polane jakimś sosem.
Warzywa:
to zaskakujące, jak wiele kotów lubi warzywa, np. fasolkę marchew, ogórki, pomidory. Podajemy je ugotowane jako dodatek do posiłków.
Ryby:
to jeden z największych kocich przysmaków. Są bogatym źródłem wapnia, który może powodować tworzenie się kamieni w pęcherzu i przewodach moczowych. Dlatego nie przesadzajmy z ilością ryb w kocim menu.
Sucha karma:
dobrej jakości, właściwa zbilansowana i smaczna może stanowić podstawę żywienia kota. Jednak koty bywają wybredne i na niektóre karmy mogą kręcić nosem. Ponadto chrupanie twardych kawałków oczyszcza zęby i zapobiega osadzaniu się na nich kamienia. Kot może przez całe życie być karmiony jedzeniem z puszki. Jeśli będzie ono dobrej jakości, na pewno mu nie zaszkodzi.
Woda :
jest absolutnie konieczna zwierzęciu do życia. Trzeba dbać by kot zawsze miał jej pełną miseczkę. Wiele kotów lubi pić wodę kapiącą z kranu lub wodę z kałuży niż ze swojej miski. Dodając troszkę mięsa lub ryby możemy poprawić smak wzmocnionej chemikaliami wody z kranu.
Trawa:
każdy kot chętnie zjada trawę, i tego nie należy lekceważyć, ponieważ zjadanie trawy ma duże znaczenie da prawidłowego funkcjonowanie organizmu. Po pierwsze w trawie znajduje się dużo związków mineralnych, po drugie reguluje ona trawienie. Zjedzona trawa, działa jako środek wymiotny, pomaga w usunięciu kłębków włosów, które tworzą się w żołądkach kotów z połykanej podczas lizania sierści. Koty trzymane w domu nie mają okazji do zjadania trawy, toteż chętnie zjadają niektóre rośliny doniczkowe. Najlepiej posiać trawę lub zboże w jakiej skrzyneczce.


Ile powinien jeść Kot?
wiek średnia masa
ciała w kg dzienne
zapotrzebowanie
żywnościowe w g liczba posiłków
dziennie
5 miesięcy 2 170 3
7-8 miesięcy 3 200 2-3
kot dorosły 4-4,5 185-225 1-2
ciężarna kotka 3,5 250 2-3
kotka karmiąca 2,5 400 4


Regulamin kociej stołówki
Stałe pory posiłków i zapewnienie absolutnego spokoju podczas jedzenia - oto, czego kot od nas wymaga.
Nasz tygrysek zawsze powinien jadać w tym samym miejscu i o stałych porach. Większość kotów potrafi zjawić się na posiłki z zadziwiającą punktualnością.
Jedzenie musi mieć temperaturę pokojową. Zanim podasz mięso wyjęte z lodówki, potrzymaj je przez pół godziny w szafce. Głodny kot zje zimny posiłek, ale nie służy to jego zdrowiu.
Nie zmieniaj nagle kociej diety, szczególnie w przypadku kociąt. Wszelkie nowości wprowadzaj stopniowo i w niewielkich ilościach. Inaczej zwierzak może dostać roztroju żołądka lub zacząć wymiotować.
Od czasu do czasu można dać kotu resztki z naszego stołu, ale nic słonego lub pikantnego. Niektóre koty lubią paprykę, ogórki, czekoladę - wystarczy, gdy dostaną swój przysmak raz na kilka dni.
Unikaj dokarmiania go między posiłkami. W przeciwnym wypadku zamiast zgrabnego, zwinnego kota, będziesz miała okrągłego "leniwca"
Koty jedzą powoli, nie poganiaj więc swego pupila. Miseczkę z jedzeniem schowaj dopiero po godzinie. Wtedy będziesz pewna, że zwierzak się najadł.
Ustaw jego miseczkę w zacisznym kącie, bo koty lubią jeść w spokoju.
Koty często wyciągają jedzenie z miseczki i jedzą z podłogi. Jeśli więc położysz pod jego talerzyki kawałek plastiku, łatwiej ci będzie posprzątać.

Czego kot nie powinien jeść
Kości drobiowych
łatwo się łamią, a ich ostre końce mogą poranić pyszczek, przełyk lub żołądek
Surowego białka jaja kurzego
zawiera ono awidynę, substancję, która "unieczynnia" witaminę H. Ta zaś jest konieczna kotu między innymi do utrzymania liczby czerwonych ciałek krwi na odpowiednim poziomie.
Karmy dla psów
zawiera za małą dla kotów ilość białka.
Suchej karmy
ale tylko jeśli cierpi na choroby dróg moczowych. Taki pokarm może bowiem zaostrzyć objawy choroby, a nawet zatrzymać mocz w organizmie - a to grozi śmiercią.

ABC ZDROWEGO ŻYWIENIA
Większość kotów to zwierzęta nadzwyczaj zdrowe, odporne, z dobrym refleksem i bardzo sprawne, zdolne przetrwać, zgodnie ze swoimi legendarnymi dziewięcioma żywotami, w sytuacjach, w których zginą inne zwierzęta. Dobre poznanie własnego kota pozwoli nam szybko rozpoznać każdą zmianę w zachowaniu ulubieńca.

Naturalna odporność zdrowotna kota spada, gdy na dworze jest zimno i mokro, a zwierzę ma liche lub niewystarczające pożywienie. Podobnie jak ludzie, koty mogą też cierpieć z powodu złego funkcjonowania niektórych organów, jak choćby serce, nerki czy wątroba. Najlepszym lekarstwem jest w tej sytuacji zapobieganie chorobom. Musimy się upewnić, że nasz ulubieniec otrzymuje właściwą ilość dobrze zbilansowanego pożywienia. Kapryśny kociak może nie przyjmować pokarmów o opdowiedniej wartości odżywcze, niezbędnych do utrzymania się w doskonałej kondycji, a kot, który za mało pije, może w późniejszym wieku zachorować na nerki oraz cierpieć z powodu kłopotów z trawieniem.

Kot przebywający wyłącznie w mieszkaniu i najczęściej samotnie, staje się sfrustowany albo - zaczyna niszczyć otoczenie; bywa znudzony lub rozleniwiony. Brak ruchu, połączony ze złą dietą, prowadzi do otyłości, która z kolei może doprowadzić do licznych kłopotów zdrowotnych.
Właściwa pielęgnacja, dobre odżywianie i stała opieka weterynarza to gwarancja, że nasz pupil będzie cieszył się dobrym zdrowiem i długowiecznością.

Niestety wszystkiego się nie da przewidzieć. Jeśli jednak będziemy znali główne potrzeby organizmu zwierzaka, a zarazem zagrożenia, które mogą na niego czyhać, wielu z nich uda się nam uniknąć.

Przede wszystkim uważnie obserwujmy swojego kota. Zwierzę w dobrej formie ma apetyt, regularnie się wypróżnia, myje sierść i zachowuje się naturalnie. Pierwszym symptomem choroby jest całkowita lub częściowa utrata apetytu.

Większość kotów z ożywieniem oczekuje na regularne posiłki i w mgnieniu oka zjada całą zawartość miski. Niektóre osobniki są bardziej ceremonialne, ale każda zmiana w typowym zachowaniu kota powinna być dla nas sygnałem alarmowym.


Na podstawie książki:"Kot" z serii Dbaj o swoje zwierzęta


OZNAKI ZDROWIA
Oczy czyste, bez krwawych plam; niewidoczna trzecia powieka, bez wydzielin i wycieków
Apetyt dobry, utrzymywanie wagi przez osobniki dorołe, właściwy wzrost kociąt; nie występują uporczywe wymioty
Brzuch bez ran, narośli i wrzodów, nie rozdęty i niezbyt wraźliwy na dotyk
Mocz oddawanie moczu bez trudności, bez bólu. Typowym zachowaniem dla kocurów jest spryskiwanie małymi ilościami moczu domu i ogrodu jako swojego terytorium
Odbyt czysty, bez plam, nie trzeba przemywać, nie wystęują uporczywe zaparcia czy biegunki
Oddychanie ciche i regularne; bez sapania i kasłania
Okrywa czysta, dobrze zadbana, błyszcząca, wolna od pasożytów, ich jajeczek i odchodów, martwych włosów i łupieżu. Nie ma łysych plam ani strupów
Pazury nie rozdwojone, bez przerastania, bez kolców lub uszkodzonych poduszeczek
Poruszanie się swoboda ruchu, sprawność, giętkość stawów i chodu, ciężar równo rozłożony
Skóra miękka, bez strupów, stanów zapalnych, pasożytów i owrzodzeń
Stolec zagrzebywanie kału, oprócz sytuacji, kiedy to kocury oznaczają terytorium tak jak psy. Brak uporczywych zaparć i biegunek
Uszy nastawione na wychwytywanie dźwięków; bez wydzielin; żadnych podrażnień czy zadrapań ani potrząsania głową
Zachowanie się ostrożne, spokojne podczas odpoczynku, szybka reakcja na dźwięki; cichy i zadowolony
Zęby i dziąsła czyste zęby, bez kamienia, białe lub żółtawe, dziąsła różowe, bez stanów zapalnych
Kocięta
Nowo narodzone kocię

W chwili przyjścia na świat kocię ma przeciętnie od 11 do 15 cm długości i waży od 70 do 135 g. Kocięta rodzą się z zamkniętymi powiekami i zaciśniętaymi przewodami słuchowymi, są zatem ślepe i głuche. Nie potrafią chodzić i są całkowicie uzależnione od opieki matki. Zależność ta stopniowo zanika.
Pierwszym objawem jest stopniowo otwieranie się oczu po 5-10 dniach ( w pełni otwarte po 8-20 dniach). Oczy małych kociąt są zazwyczaj niebieskoszarawe, właściwa barwa pojawia się dopiero ok. 12 tygodnia życia. W wieku 16-20 dni kocięta zaczynają pełzać, po 3-4 tygodniach od chwii narodzin zaczynają przyjmować pokarmy stałe, zaś w wieku ok 8 tygodnia są już uniezależnione od matki.
Pierwsze tygodnie życia
Instynkt podpowiada kotce jak opiekować się małymi. Człowiek w prawdzie potrafi zastąpić w karmieniu, czy budowaniu gniazda ale nie jest w stanie naśladować pewnych typowych kocich zachowań, (polowanie, ). W ciągu kilku dni po porodzie matka przenosi kocięta do nowego gniazda. Zachowanie to często obserwujemy u kotów dziko życjących: jest to działanie instynktowne, mające na celu ochronę miotu przed drapieżcami.
Karmienie
Po porodzie apetyt kotki wzrasta w wyniku zwiększonego wydzielania się gruczołów mlecznych, należy jej zatem zapewnić obfitość pożywienia. Jeśli kocięta zachowują się niespokojnie, popiskują i nie układają się rzędem u sutków samicy, należy podejrzewać zaburzenia laktacjii. Podczas ssania kocieta masują łapkami pierś matki, pobudzając gruczoly do zwiększonego wydzielania. Zatrzymanie mleka może byc spowodowane stresem, czy zaburzeniami hormonalnymi. Wówczas należy zasięgnąć opinii weterynarza.
Większość 3 tygodniowych kociąt może juz zacząć przyjmować pokarmy stałe.
Kontakt głosowy między matką a kociętami jest niezwykle istotny, kotka używa różnorodnych dżwięków w celu strofowania, pozdrawiania, zwoływania lub ostrzegania potomstwa. Kiedy maluchy są już wystarczająco sprawne, kotka porozumiewa się z nimi także za pomocą znaków wizualnych np. ruchu ogona.
Sztuczne karmienie
Gdy okaże się, że kotka nie przejawia instyntku macierzyńskiego, zabraknie jej pokarmu lub jej śmierci - masz 2 możliwości: znalezienie maluchom mamki lub wykrmienie ich butelką.
Karmienie z butelki
Zarówno mleko krowie jak i kozie są dla kotów zbyt mało pożywne. Istnieje jednak kilka sposobów sporządzania właściwych mieszanek:
ze specjalnego sproszkowanego substytut kociego mleka, rozprowadzonego wodą wg.przepisu:
ze sproszkowanych mieszanek dla niemowlat, rozprowadzonych o połowę mniejszą ilościa wody
z mleka skondensowanego, rozrzedzonego o połowę mniejszą ilościa wody.
Po karmieniu kaciąt muszą zostać pobudzone do oddania kału i moczu. W tym celu należy delikatnie przecierać okolice odbytu watką zwilżoną w ciepłej wodzie i gładzić opuszkami palców podbrzusze. Musisz też dbać o utrzymanie podogonia w czystości, przemywająca je gąbką, osuszając i delikatnie smarując kremem dla niemowląt.
Między posiłkami kocięta powinny przebywac w cieple, ułożone w czystym pudełku, z łatwo dająca się zmieniać wyściółką,

Ilość pokarmu i częstotliwośc karmienia
wiek ilość częstotliwość
Do 7 dni 3-6 ml Co 2 godz.
7-14 dni 6-8 ml Co 2 godz. w dzień i co 4 godz. w nocy
14-21 dni 8-10 ml Co 2 godz. w dzień i raz między 23.00 a 8.00

Rozwój kociąt
Proces przestawiania się układu trawiennego na przyjmowanie innych niż mleko pokarmów określa się mianem odstawianie: rozpoczyna się ono zazwyczaj pod koniec trzeciego tygodnia życia. Najpierw należy podawać mleczne płyny następnie kasze, a potem stopniowo wprowadzać do diety ośmiu tygodni. Warto dodać, że jeśli kot nauczy się przyjmować w dzieciństwie pokarmy, będą chętniej konsumowane przez dorosłe zwierzę. Dobrze jest podawać kociętom kroplę syropu multiwitaminowego.
Nie należy odbierac matce kociąt młodszych niż 6 - tygodniowe. Najlepiej byłoby wstrzymać się z tym aż do ukończenia przez kocięta 8 tygodnia życia i całkowitego przejścia na pokarmy stale.
Odstawianie od smoczka powinno się rozpocząć w wieku ok 3 tygodni. Przez kilka dni należy dodawać do mieszanki mlecznej kaszkę dla niemowląt, rozdrobnione puree (mięsne, rybne, lub twaróg)
Odstawianie kociąt wykarmionych przez matkę
wiek rodzaj pokarmu sposób podawania
3 tygodnie sproszkowany substytut kociego mleka lub skondensowane rozcieńczone o połowę mniejszą ilością wody niez dla niemowląt na łyżeczce do herbaty 4 razy dziennie
4 tygodnie Mleko jak wyżej z dodatkiem kaszki lub innych preparatów dla niemowląt ( rybnych miesnych lub nabiałowych na płaskiej tacce lub spodeczku 4 razy dziennie tyle, ile kocięta są w stanie zjeść
5 tygdoni Jeden z 4 mlecznych posiłków zastępujemy drobno posiekanym mięsem w najlepszym gatunku rozdrobnioną karmą z puszki. Na płaskiej tacce lub spodeczku ile kociaki będą w stanie zjeść.
6-8 tygodni Zwiększamy ilośc rozdrobnionych pokarmów stalych zwłaszcza bogatej w składniki kociej karmy Ja wyzej, stopniowo zastępujemy 2 następne posiłki mleczną karmą stałą
8 i więcej tygodni Zazwyczaj kocieta są już odstawione od matki. powinny otrzymywać 2,3 posiki stałe i spodeczek mleka. Od 6 miesiąca życia mleko można zastąpić świeżą wodą pokarmy stałe podajemy na spodeczku. Mleko lub woda powinny być stale dostępne i zmieniane

Przyuczanie do korzystania z kuwety
Naukę korzystania z kuwety rozpoczynamy gdy kocięta osiągną wiek 3 do 4 tygodni. Kuweta powinna stac w miejscu łatwo dostępny, ale zacisznym. Należy możliwie często sadzać w niej kocięta, szczególnie wtedy, gdy ich przykucnięta poza i podniesiony w górę ogon sygnalizuję ze za chwilę będą oddawały mocz. Nigdy nie należy zanurzać kociętom przyszczków w odchodach, jeśli zdarzy się im załatwić w miejscu do tego nie przeznaczonym. Aby uniknąc powtórzenia sytuacji, musisz dokładnie wyszorować miejsce kociego przestępstwa.
Dorastanie
Kocięta dojrzewają zwykle szybko i w ciągu niespełna 6 miesięcy ze słabych i bezbronnych noworodków stają się w pełni samodzielnymi zwierzętami.W miarę dorastania zwiększa się ich zdolność panowania nad własnym ciałem, nabywają też nowych umiejętności takich jak polowanie czy zabawa. Część ich zachowań to odruchy wrodzone, część nabyte.
Nauka polowania
Kotki, które mają możność swobodnego poruszania się poza domem, zaczynają przynosić do gniazda zdobycz, kiedy kocięta mają ok. 3 tygodni. ma to na celu zapoznanie maluchów z techniką zabijania, której uczą się w drodze obserwacji, ćwiczeń i rywalizacji. Początkowo matka przynosi martwe już ofiary i zjada ie w obecności dzieci. Nieco później pozostawia łup kociętom. Wreszcie przynosi żywą ofiarę, która kocięta muszą zabić same. Kocięta uczą się technik łowieckich obserwując swą matkę podczas polowania. Nie przerażaj się wiedząc ze twoje kocięta tocza ze sobą zażarte boje.- zazwyczaj jest to tylko zabawa. Takie pozorowane walki pełnią bardzo pożyteczną rolę, ucząc kocięta sztuki atakowania i samoobrony. W zabawach kociąt dostrzec można wiele przesadnych póz, brawury i podniecenia co świadczy o tym że kocięta te znajdują w zabawie wiele radości. Wspólne gry służą także umacnianiu więzów społecznych. Z kociąt, którymi nie jest dane bawić się z rówieśnikami wyrastają później na osobniki aspołeczne a nawet neurotyczne
ROZMNAŻANIE KOTÓW
Może wprawić nas w zdumienie to, jak nasza lubiąca psoty kotka pod wpływem instynktu macierzyńskiego zmienia się w bardzo odpowiedzialną i troskliwą mamę. Porzuca beztroskie, panieńskie zabawy, by cierpliwie karmić i pielęgnować swoje dzieci.



Dobieranie w pary
Niezależnie od tego, czy nasza koteczka jest dystyngowaną arystokratką, czy córką zwykłych dachowców, kilka razy do roku jej życie podporządkowane jest jednemu pragnieniu - chcę być mamą. O tym marzeniu informuje domowników i wszystkich kawalerów w okolicy. A potem okazuje się sprytniejsza niż my i wymyka się z domu przez uchylone okno na miłosną eskapadę. Niestety, większość kocich par to z reguły związki nie planowane.


Ruja
Samice kotów są gotowe do rozmnażania osiągnowszy sześć miesięcy. Zwykle pierwsza ruja przychodzi pierwszej wiosny po tym czasie. Kotki nie mają regularnych cykli rujowych, ale powtarzają się one, dopóki kotka nie zostanie pokryta przez samca. W trakcie rui samice bezbłędnie realizują wzór zachowanie, który każe im bez wytchnienia szukać kocura. Zamknięte w domu nawołują go. Zwłaszcza rasy obce są w tym czasie bardzo głośne.


Ciąża
Pierwsze oznaki ciąży pojawiają się dopiero po 3-4 tygodniach. Sutki kotki stają się nabrzmiałe i mają zdecydowanie różowy kolor. Po 5 tygodniach jej brzuszek się zaokrągla. W ostatnich tygoniach ciąży apetyt przyszłej mamy wzrośnie, ale ponieważ duże już kociątka będą uciśkać jej żołoądek, należy podawać jej mniejsze porcje, ale częściej - cztery razy dziennie. Na początku ciąży zachowanie kotki nie zmienia się. Ostatni miesiąc ciąży, to okres wzmożonego apetytu. Należy jej wtedy podawać możliwe najlepsze jedzenie, uzupełnione codzinną dawką witamin i soli mineralnych. Ciąża trwa ok. 9 tygodni, jej górną granicę stanowi termin 60 do 65 dni.


Okocenie się
Kotka, którą trzymamy w domu, powinna się też w domu okocić. Zaakceptuje zostawiony jej w tym celu kosz lub karton, którego dno wykładamy czystym materiałem bawełnianym, i i na wierzch kładziemy gazety, jeśli jego rozmiary będą wystarczające i jeśli zostanie umieszczone w ciemnym, ciepłym i suchym kącie, do którego będzie mogła bez trudności wejść. Możemy próbować oswoić kotkę, co jakiś czas sadzając ja na posłaniu i częstując smakołykiem. Jeśli przygotowane legowisko jej się nie spodoba i tak postawi na swoim i urodzi np. w szafie. Jest w końcu kotem i ma swoje zdanie. Kiedy kicia zaczyna drzeć papier w pudle, próbuje bez powodu załatwić się w kuwecie i jest zaniepokojona - to znaczy, że niedługo zacznie się poród. Akcja porodowa u kotek odbywa się bez żadnej pomocy z zewnątrz. Podczas porodu nie musimy więc pomagać kotce. Lepiej też nie zakłócać jej spokoju, ale warto rzucić okiem, czy wszystko jest w porządku. Kocia mama sama myje maleństwa, zjada łożysko i przystawia każde ze swoich dzieci do sutka z mlekiem.


Kocur
Nie należy dopuszczać kocura do jego potomstwa zanim nie ukończy ono czterech miesięcy. Wcześniej bowiem istnieje ryzyko, że kocur je zabije, szczególnie gdy jego mieszkaniem jest przybudówka lub szopa i nie ma żadnego ludzkiego obrońcy.


Potrzeby kociąt
Rodzą się zupełnie bezradne. Pierwsze dni wypełnia im jedzenie i sen. Ale po 7-8 tygodniach stają się mądrymi małymi kotkami.
Po około 6 dniach od przyjścia na świat kociątko otwiera oczy. Gdy skończy 4-5 tygodni, potrafi już gonić swoich braci i siostry. Pierwsze mleczne ząbki pojawiają się między 2 a 3 tygodniem życia. Wtedy zacznijmy dokarmiać maleństwo stały pokarmem, np. zmielonym surowym mięsem lub karmą dla kociąt. By je zachęcić do zmiany jadłospisu, można im podawać odrobinę jedzenia na palcu. Potem kładziemy palec na przechylonym spodku i kociak oblizując palec, mimowolnie uczy się jeść z talerzyka. Menu uzupełniamy mlekiem. Matka przestaje karmić kocięta w 8 tygodniu, wtedy musimy przejąć obowiązek żywienia maluchów. Dopóki kocięta żywią się mlekiem mamy, ona sama sprząta odchody i masuje dzieciom brzuszki, by pobudzić pracę układu wydalniczego. Kiedy zaczną jeść stały pokarm, warto zacząć przyuczać je do korzystania z kuwety. Wkrótce kocięta zaczynają rywalizowac między sobą o miejsce przy misce. Przed nimi jeszcze nauka polowania - i kotki są przygotowane do dorosłego życia.

W trzecim tygodniu życia zaczyna się wyrzynanie zębów mlecznych, które kończy się w wieku od sześciu, a niekiedy dopiero od ośmiu tygodni. W trzecim i czwartym tygodniu życia kocięta coraz lepiej się poruszają, zaczynają bawić się ze sobą, a nieco później poznawać otoczenie swego legowiska. Począwszy od czwartego tygodnia życia należy przyzwyczaić kocięta coraz bardziej do obcowania z ludźmi. W tym wieku bowiem kotki łatwo się uczą i następuje szczególnie silne utrwalenie wrażeń wywoływanych przez pierwsze kontakty z człowiekim.



Odłączanie od matki.
W wieku ośmiu tygodni młode kocięta bywają już na ogół oddzielane od matki. Otrzymują pokarm, który powinien zawierać te same składniki, co w przyszłości pożywienie kotów dorosłych. Ponieważ pojemność żołądka młodych kotków jest stosunkowo mała, należy rację dzienną rozdzielić na sześć posiłków, z czego cztery będą mięsne, dwa zaś mleczne, wszystkie z dodatkiem węglowodanów.Sztuczny wychów osesków jest konieczny tylko w przypadkach wyjątkowych np. z powodu śmierci lub choroby matki. Najlepszym rozwiązaniem jest podłożenie młodych mamce - kotce lub suce. Jeśli takiej możliwości nie ma, hodowcy muszą przejąć rolę matki i wykonywać zamiast niej następujące czynności:- zapewnić w gnieździe odpowiednią temperaturę, podawać młodym pożywienie zbliżone składem do mleka wykonywać zamiast matki wszelkki zabiegi pielęgnacyjne, które we wczesnym okresie życia osesków polegają na pubudzaniu ich do oddawania kału i moczu.

Więcej informacji >>


Nadprogramowe kociaki
Natychmiast po urodzeniu kociąt samica ma znowu cieczkę,co oznacza, że może mieć w ciągu roku trzy mioty, a każdy składa się średnio z 6 maluszków. Jeśli nie można zatrzymać całego miotu lub oddać go w dobre ręce, należy w sposób humanitarny pozbyć się nie chcianych kociąt. Topienie jest bardzo okrutnym sposobem zadawania śmierci i nie wolno go zalecać. Woda wolno dostaje się do płuc i koty giną w mękach. Powinno się zanieść je do lecznicy lub schroniska, gdzie zostaną pozbawione życia w sposób humanitarny. Lekarz wstrzykuje zwierzątkom większą dawkę środka usypiającego, więc nie cierpią. Dobrze zostawić kotce jedno dziecko, potrzebuje tego jej psychika.

Antykoncepcja
Co roku rodzi się mnówstwo psów i kotów. Wiele z nich trafia na śmietnik lub do schroniska. Jeśli nie chcesz, aby mnożyły się czworonożne nieszczęścia, zadbaj o antykoncepcję swego pupila. Najprostszym i najmniej skutecznym sposobem jest oczywiście metoda naturalna. Kota można zamknąć w czterech ścianach i pilnować, by nie wymknął się przez otwarte okno czy drzwi. Ale nie zawsze możemy upilnować marcującego kota. Aby spać spokojnie, warto więc zdecydować na kurację hormonalną lub sterylizację bądź kastrację naszego czworonoga.


KASTRACJA
- przeprowadza się ją, aby ograniczyć płodnść kotów. Polega na usunięciu jąder u osobników męskich i jajników u osobników żeńskich. Tym samym usuwa się przenikliwy zapach moczu kocura, a także zmniejsza się w istotnym stopniu znakowanie terenu. U kotek zas zabieg ten usuwa objawy rui. Oba te zabiegi przeprowadza się wyłącznie w narkozie u zwierząt obu płcu w wieku co najmniej 8-10 miesięcy i starszych. U kocurów kastrowanych później popęd do znakowania terenu często nie zanika całkowicie. Ujemnych skutków tego zabiegu nie obserwuje się. Obficie żywione kastraty są skłonne do wzmożonego odkładaniu tłuszczu. Można jednak temu zapobiec, rozsądnie normując pokarm. Koty trzymane w celu łowienia myszy nie tracą łowności po kastracji, jak błędnie głosi tradycja ludowa. Jądra samca są umieszczone w mosznie poza jamą brzuszną i dlatego są łatwo dostępne do kastracji. U kotek jajniki są dostępne dopiero po otworzeniu jamy brzusznej.

STERYLIZACJA
- polega na pozbawieniu kotów zdolności rozrodczych. W tym celu u kocura usuwa się część nasieniowodów, a u kotki część jajowodów. Postępowanie takie jest możliwe, przeprowadzone jest jednak tylko w wyjątkowych przypadkach. Niekiedy sterylizacji kota domagają się bardzo uczuciowi właściciele zwierząt, ponieważ po kastracji nie dochodzi u kotów do ataków kojarzenia płciowego i pozbawia się je w ten sposób możliwości korzystania z prawdziwych "rozkoszy życia". Takie rozumowanie jest wpradzie bardzo ludzkie, ale niezbyt słuszne.
Plusy i minusy Operacje takie zmniejszają agresywność u samców, likwidują nieprzyjemny zapach u kocurów, zapobiegają tworzeniu się nowotworów układu rozrodczego u obu płci oraz gruczołu mlekowego u samic.

Tabletki i zastrzyki
Hormonalne środki antykoncepcyjne służą do opóźnienia lub zahamowania rui u kotek. Hormony można podawać w formie tabletek lub zastrzyków. Leków hormonalnych nie należy stostować u ciężarnych kotek.

Plusy i minusy Zaletą tej metody jest niewątpliwie prostota zabiegu, szybki efekt (niemal natychmiastowe zatrzymanie krwawienia) i brak zainteresowania ze strony wielbicieli. Należy jednak pamiętać, że metoda to wymaga ogromnej regularności inaczej jest nieskuteczna. Przy jej długotrwałym stosowaniu mogą także wystąpić zaburzenia hormonalne objawiające się skłonnością do tycia i łysieniem. Antykoncepcja hormonalna może także doprowadzić do całkowitego zaniku cieczki, a nawet do ropomacicza groźnej choroby układu rozrodczego
POCHODZENIE KOTA
Wszystkie zwierzęta z tej rodziny zasługują na nazwę "kot"; maja okrągłą głowę, uzębienie doskonale przystosowane do pokarmu mięsnego, eleganckie, giętkie i sprężyste ciało i ( z wyjątkiem geparda) stalowe, mogące się chować pazury, które są bronią straszliwszą niż kły. Koty mają dobry węch, a także doskonały wzrok i słuch.


Rodzina kotowatych dzieli się na kilka rodzajów PANTHERA koty duże: lew, pantera, irbis, tygrys, jaguar i wyodrębiniona z czasem jak samodzielny gatunek pantera mglista
FELIS koty domowe; manul, serwl, kot mormi, kot afrykański, kot złocisty, kot pustynny, chiński kot pustynny, kot toraj, kot kusy, kot marmurkowy, karakal, puma.
LYNX KERR ryś, żbik, kot błotny
ACINONYX gepard




Przodkami dzisiejszych kotowatych (Felidae) były jedne z pierwszych prymitywnych ssaków drapieżnych - miacydy (Miacis), które żyły na drzewach w eocenie, poruszając się po nich sprawnie w pogoni za zdobyczą. Miały zęby przystosowane do rozrywania i cięcia mięsa, a sprawność czyniła z nich wspaniałych myśliwych. Miacydy rozprzestrzeniły się szybko po świecie z wyjątkiem Australazji. Adaptowały się znakomicie do warunków środowiskowych, w jakich przyszło im żyć.

Około 10 milionów lat temu wyodrębniły się dwie grupy spośród potomków miacydów. Były to Hoplophoneus - bardzo duże zwierzęta, oraz mniejsze Dinictis. Wydaje się, że Hoplophoneus zabrnęły w ślepą uliczkę ewolucji, wykształcając tzw. zęby szablaste, którymi zabijały ofiarę przed pożarciem.

Przedstawicielem tej grupy machajrodon zwany też tygrysem szablastozębnym nie miał nic wspólnego z dzisiejszym tygrysem. Był to drapieżnik o zakrzywionych kłach 15-centymetrowej długości oraz szczękach o kącie rozwarcia 90 stopni.

W miarę wymierania niektórych gatunków roślinożernych, inne gatunki, np przodkowie gazeli i antylop, nabyły umiejętności szybkiego przemieszczania się, co przyczyniło się do stopniowego wymierania tygrysa szablastozębnego i innych Hoplophoneus. Był to proces długotrwały

Rodzina Dinictis o większej zdolności przystosowawczej do zmiennnych warunków, miała więcej szczęścia. Od niej wywodzą się wszyscy członkowie kociej rodziny - od lwa do kota domowego. Rodzina liczyła początkowo prawie 100 gatunków i ok. 1/3 z nich przetrwało do obecnych czasów.

Zwierzęta, zmuszone żyć w zmieniającym się świecie i w coraz trudniejszych warunkach, wykształciły i rozwinęły system polowania. Podczas gdy początkowo roślinożercy pozostawali na jednym terenie - z czasem zaczęli się przenosić z miejsca na miejsce, reagując na zmiany klimatu. Manipulowanie kocimi pazurami w tych warunkach wydawało się niezbędne - chowane w czasie podchodów umożliwiały bezszelestne podejście do ofiary, a wysuwane podczas wspinaczek nadrzewnych pozwalały drapieżnikowi na niespodziewany atak z góry. Jednakże w tej jednej rodzinie występują bardzo duże różnice, np. tygrys (Panthera tigris) osiąga wagę do 250 kg, a waga malutkiego Felis rubiginosus wywodzącego się z południowych Indii zwykle nie przekracza 1,6 kg. Różnice dotyczą także wyglądu zewnętrznego i zachowań.

Kot domowy może czasami wyglądem pyska przypominać pysk lwa, potrafi balansować na gałęzi, jak to czynią niedościgłe w tym oceloty, lub zawracać w pełnym pędzie jak gepard. Świadczy to - mimo różnic o ścisłym powiązaniu pomiędzy wszystkimi rodzajami tworzącymi rodzinę kotowatych.

Kot domowy (Felis domestica, Felis catus) jest uznawany za samodzielny gatunek z rodzaju Felis, do którego należy ok. 30 gatunków małych kotów, le także puma (Felis concolor). Niektóre gatunki, takie jak kot złocisty (Felis aurata) lub kot zatokowy z Borneo (Felis badia), są najmniej liczne. W Polsce żyją dwa gatunki dzikich kotów należących do tego rodzaju: ryś (Lynx lynx) i żbik (Felis silvestris).

Informacje na temat pochodzenia kota domowego dostarczyły zabalsamowane ciała tych zwierząt ze starożytnego Egiptu. Porównanie ich z dwoma gatunkami dzikich kotów wykazało, że spośród kotów egipskich typ określany jako dziki kot afrykański (Felis libyca) był gatunkiem najbardziej wyróżniającym się.
Jego piaskowego koloru futro pokryte pręgami miało wzór mniej wyraźny niż u dzisiejszych przedstawicieli tego gatunku. Pochodził on z Bliskiego Wschodu, Afryki i basenu Morza Śródziemnego. Prawdopodobnie dał się skusić komfortowi i możliwości polowania na gryzonie w obrębie egipskich domostw. Koty często pozostają poza domem przez długi czas, po czym niespodziewanie wracają, zależnie od nastroju. Jest więc całkowicie uzasadnione wyobrażenie sobie dzikiego kota afrykańskiego pozostającego pomiędzy stanem dzikości a udomowienia: możliwe również, że krzyżował się z innymi gatunkami. Wyjaśniłoby to dodatkową obecność pomiędzy zmumifikowanymi kotami egipskimi mumii kota leśnego (Felis chaus).

Wraz z rozprzestrzenieniem się udomowionego kota afrykańskiego w Europie pojawił się trzeci przodek kotów - dziki kot europejski (Felis silvestris), bury w czarne paski, z czarnym koniuszkiem ogona. Z pewnością Felis libyca i Felis silvestris krzyżowały się między sobą, czego efektem jest uwydatnienie czarnych pręg u Felis libyca. Jednak ciemniejsze ubarwienie mogło być również odpowiedzią na zmiany klimatyczne w północnej Europie.

Krzyżowanie się dzikich kotów nie było wyizolowanym faktem, lecz łańcuchem wydarzeń; domowy kot łączył się z na wpół oswojonym dzikim kotem, który z kolei krzyżował się z prawdziwym dzikim kotem, a powtórnie zdziczałe koty z dzikimi krewniakami itd.
ANATOMIA KOTA
Oczy

Choć w całkowitych ciemnościach kot widzi równie źle jak człowiek, wystarczy najsłabsze oświetlenie, by mógł wyruszyć na polowanie. Zdrowe oko zwierzęcia jest czyste. pojawienie się jakiejkolwiek wydzieliny oraz zaczerwienienie, opuchnięcie lub przesłonięcie części gałki ocznej trzecią powieką świadczą o schorzeniu. Trzecia powieka zwana migotką jest narządem chroniącym oko kota. Normalnie widac tylko jej pigmentowany brzeżek w przyśrodkowym kącie oka. Kot podobnie jak ludzie zdolny jest do widzenia dwuocznego. Oznacza to, że pola widzenia obu oczu zachodzą na siebie w zakresie 130 stopni ( całkowity zakres pola widzenia kota wynosi 285 stopni, a u człowieka 210 stopni). Widzenie dwuoczne jest niezwykle istotnym atrybutem łowcy, ponieważ musi on bezbłędnie ocenić odległość dzielącą go od ofiary.W nocy oczy kota nabierają charakterystycznego zielonkawego lub złotego blasku. Efekt ten spowodowany jest szerokim otwarciem źrenic i odbijaniem się światła od nabłonka rogówki. Szczelinowa budowa kociej źrenicy zabezpiecza siatkówkę przed zbyt wielkim natężeniem światła.


Wąsy, włosy czuciowe

Zasługują one na szczególną uwagę. Są to włosy zatokowe, usytuowane po obu stronach nosa - tzw. wąsy, a także włosy czuciowe znajdujące się na krawędziach powiek. Włosy czuciowe zwane sa także zatokowymi, ponieważ w ich torebce włosowej znajduje się zatoka żylna, do której dochodzą liczne zakończenia nerwowe. Dzięki takiej budowie włosy te są niezwykle czułymi receptorami dotyku i odgrywają ważną rolę w orientowaniu się kota w otoczeniu. Umożliwiają mu one postrzeganie w ciemności, wprawdzie tylko na niewielką odległość, ale jeszcze przed dotknięciem różnych przeszkód. Niezależnie od włosów czuciowych kot ma doskonale rozwinięty zmysł dotyku na całej powierzchni ciała


Uszy

Są bardzo wraźliwe, zwierzę słyszy lepiej nawet od psa. Kot ma możliwość obracania małżowiny usznej w kierunku dźwięku, dzięki temu fale dźwiękowe są skupiane a następnie przewodzone w dół do bębenka, celem transmisji do ucha wewnętrznego. Małżowina uszna pozwala kotu także na ocenę kierunku i odległości z jakiej dochodzi dźwięk. Wykazano, że kot rozróżnia z 18 m źródła dźwięku. Kocie uszy rejestrują 47 000 drgań na sekundę( psy do 100 000 ), a ludzkie zaledwie ok 20 000. Ucho wewnętrzne jest także narządem pomocnym w utrzymaniu równowagi. Kiedy jego kanały i zagłębienia wypełnione cieczą są pobudzane na skutek nachylania i obracania, kot może podjąć działania przywracające jego ciało do pozycji normalnej. Ta funkcja ucha ma fundamentalne znaczenie dla zwinnego, chodzącego po drzewach zwierzęcia, i z tego też powodu kot ma reputację osobnika, który zawsze spada na cztery łapy.


Język

Powierzchnia kociego języka pokryta jest małymi zrogowaciałymi brodawkami. To skuteczne narzędzie służące do jedzenia-szczególnie do zeskrobywania mięsa z kości, a także do pielęgnowania okrywy włosowej, gdyż pełni rolę mocnej szczotki. Zobacz rysunek >>


Pazury

Mają dla kota ogromne znaczenie. pełnią funkcję oręża zarówno przy ataku jak i obronie, pomagają przy wspinaczce. Koty poświęcają dużo czasu na ich dobre utrzymanie, ostrząc je na szorstkich powierzchniach usuwają zniszczoną zewnętrzną warstwę po to, aby odsłonić nową.
Nie używane pazury są schowane tzn. wciągnięte do fałdów skórnych, które je chronią. Zdolność kotów do chowania pazurów to najbardziej charakterystyczna ich cecha.
Jedynie gepard, którego atutem w łowach jest prędkość, nie wykorzystuje tej umiejętności


Ogon

Wspaniały koci ogon znajduje bardzo wiele biologicznych zastosowań. Stanowi osłonę przez chłodem: jest balansem w trakcie wspinaczki i zeskoków, chroni przed muchami; służy jako środek komunikacji a także ostrzeżenia i rozproszenia uwagi wrogów. Dziwne, bezogonowe koty z wyspy Man nie były ofiarami praktytki obcinania ogonów. Są to mutanty kotów z zaledwie trzema kręgami ogonowymi. U innych ras jest ich dwadzieścia cztery


Kręgosłup

Wszystkie kręgi kociego kręgosłupa są ze sobą znacznie luźniej połączone niż kręgi kośćca ludzkiego i jest ich więcej, co wynika z faktu posiadania przez to zwierzę ogona. Dodatkowo kot nie ma kości krzyżowej, jedynie bardzo zredukowany fragment tkanki obojczykowej, tkwiący głęboko w mięśniu piersiowym. Te wszystkie cechy składają się na niesamowitą giętkość kociego kręgosłupa i możliwość manewrowania ciałem w sposób umożliwiający mu przeciśnięcie się przez najmniejszą szczeliną. Ułatwia także skręt ciała i przyjęcie właściwej pozycji przy lądowaniu. Mózg znajdujący się w czaszce oraz rdzeń kręgowy, przebiegający przez otwory kręgowe tworzące kanał kręgowy, stanowią wysoce wrażliwy ośrodkowy układ nerwowy.


Kończyny

przednie: połączone są z tułowiem za pośrednictwem łopatki mięśniami i ścięgnami w sposób umożliwijący ruch. Obojczyk jest cienką , podłużną kostką, która nie wzmacnia szkieletu, tylko otoczona jest mięśniami. Gdy zatem, co się niekiedy zdarza, podnosimy kota do góry tylko za przednie kończyny, wisi on całym ciężarem ciała na mięśniach i ścięgnach. Jeśli kot się wówczas broni, a do tego jest bardzo ciężki, może dojść do naciągnięcia mięśni, wywołującego niekiedy długo utrzymującą się kulawizną. Zobacz rysunek >>
tylne: połączenie kończyn tylnych z tułowiem jest znacznie mocniejsze. Tworzy je sprężysty staw biodrowy położony między kością krzyżową a miednicą


Kości i mięśnie

Kot ma mocny kręgosłup i mięśnie, raczej mało podatne na schorzenia. Zwykle nawet z najgorszej opresji udaje mu się wyjść prawie bez szwanku czyli po prostu spaść na cztery łapy. Kości zbudowane są ze związków mineralnych, zawierają dużo wapnia i fosforu. Stanowią utrzymujący ciało szkielet, pełniąc jednocześnie funkcję ochronną dla delikatnych narządów wewnętrznych


Zęby

Kot ma uzębienie typowe dla drapieżników: 30 zębów, w tym 4 kły. Służą one do chwytania ofiary i rozrywania mięsa na mniejsze kawałki. Niektórzy naukowcy twierdzą, że rozstaw kłów odpowiada odległości między kręgami szyjnymi potencjalnej ofiary. Nasz kot ma tak ustawione kły, by mógł zapolować na mysz.


Wszystkie rzeczy co napisałaś skleiłam ze sobą w jedne Vademecum pogrubiłam nazwy i dodałam zdjęcie anatomi kota.Dasilvanka

Kocie rasy


Istnieje ponad 100 ras i odmian barwnych kota domowego. Pojęcie kota rasowego pojawiło się wraz z kocimi wystawami. Pierwsza odbyła się w roku 1871 w Pałacu Kryształowym w Londynie. Zaprezentowano wówczas brytyjskie koty krótkowłose i koty perskie. W tym samym czasie odbyła się pierwsza wystawa amerykańska, poświęcona tylko jednej rasie kotów - maine coon.

Przedstawiam charakterystykę tylko niektórych ras - nie jest to strona o kotach rasowych jeśli ktoś poszukuje takiej odsyłam na stronę [link widoczny dla zalogowanych] gdzie opisano ponad 100 kocich ras.


Najważniejsze rasy kotów domowych:
KOTY DŁUGOWŁOSE
KOTY PÓŁDŁUGOWŁOSE
KOTY KRÓTKOWŁOSE
RASY ORIENTALNE




Europejski
Kot europejski to rasa naturalna. Koty te są takie jakimi stworzyła je natura - są naturalnie piękne - każdy jest w stanie to dostrzec. Nie potrzebują żadnych rodowodów, tak jak inne zwierzeta ras naturalnych! W przeciwieństwie do kotów mutowanych przez człowieka. Europejczyk to ruchliwe, krzepkie, wytrzymałe i bardzo odporne na choroby, długowieczne zwierzę, w charakterze którego trudno dopatrzeć się typowych cech. Pewne jest tylko to, że na przyjaźń tego kota trzeba sobie zasłużyć, gdyż swoim uczuciem obdarza on wyłącznie osoby traktujące go z szacunkiem i troską. Występuje w ponad stu odmianach barwnych. W 1983r. uznano go za kota "pełnej krwii". Nie jest więc już zwykłym dachowcem.



Somalijski
legendy wywodzą rodowód tej rasy od świątych kotów Egiptu. Koty somalijskie ( i abisyńskie) mają gęste cętkowane futro i imponujący ogon. Są inteligentne i chętnie się uczą, ale kochają wolność. Nie nadają się do małych mieszkań.



Kartuz
jedne z największych kotów hodowanych przez człowieka. Właściciele twierdzą, że kartuzy to koty obronne. Do domowników odnosza się jadnak przyjacielsko, są spokojne i inteligentne. Cechami charakterystycznymi tej rasy jest wspaniała, wełnista w dotyku, sierść i niezwykle, pomarańczowe oczy.



Syjamski
koty tej rasy hodowano na dworze królewskim w Syjamie. Do Europy prawdopodobnie przywędrowały dzięki...kradzieży. Ponoć w ubiegłym stuleciu kilka tych zwierząt nielegalnie przywiózł do Wielkiej Brytanii pewnien dyplomata. Syjamczyki to koty pełne temperamentu, bardzo ruchliwe i sprytne. Lubią "rozmawiać" ze swymi opiekunami.



Bengalski
Amerykanie lubujący się w kotach postanowili skrzyżować pięknego, dzikiego kot bengalskiego z łagodnym, krótkowłosym kotem amerykańskim. Wyszło im prawdziwe cudo o wspaniałym, centkowanym futerku. Nie ma hodwoli w Polsce.



Norweski leśny
Te czworonogi długo żyły w stanie dzikim w lasach Norwegii. Odziedziczyły po przodkach gęste futro chroniące przed mrozem i mocny kościec. Świetnie się wspinają. Są żywe, wesołe, towarzyskie i lubią dzieci.



Mainkun (maine coon)
jest jednym z największych kotów domowych. Kocury ważą do 10 kg. Rasa występuje w wielu odmianach kolorystycznych. Mainkun jest łagodny, bardzo przywiązuje się do właścicieli, ale potrzebuje dużej przestrzeni. Uwielbia siedziec na balkonie lub w ogrodzie. Znany jest z tego, że zasypia w dziwacznych miejscach przybierając oryginalne pozy.




Zwisłouchy
pierwszy "kłopouch" przyszedł na świat w 1961r w miocie zwykłych dachowców. Dziś rasa ta przypomina budową ciała brytyjskie koty krótkowłose. Futerko przybiera wszystkie barwy prócz czekoladowej, liliowej i charakterystycznej dla kotów syjamskich.




Rosyjski niebieski
cechą charakterystyczną kotów tej rasy jest niezwykle gęsta, przypominająca plusz, sierść. Składa się ona z dwóch rodzajów włosa. Kot ma bardzo zróżnicowane usposobienie - zależnie od tego, który z przodków da o sobie znać. Najczęściej jest nieśmiałym domatorem i raczej nie wybiera się na dłuższe wycieczki




Amerykański curl
ma charakterystyczne zagięte chrząski uszu. Rasa wcale nie jest pomysłem hodowców. Tę spontaniczną krzyżówkę zauważono po raz pierwszy w 1981r w Kalifornii. Nie ma hodowli w Polsce.




Turecki van
to rasa naturalna wywodząca się z Turcji. Van ma zimą futro długie i jedwabiste, które zrzuca latem i wyglągda jak krótkowłosy. Nazywa się go pływakiem, bo uwielbia zabawy w wodzie. Vany są bardzo oddane swemu właścicielowi, ale nie znoszą przymusu. Nie ma hodwoli w Polsce.




Ragdoll
nazywany bywa szmacianą lalką, bo gdy weźmie się go na ręce, jego mięśnie wiotczeją i staje się bezwładny. Rasa wyhodowana w Kalifornii, występuje w trzech odmianach ubarwienia futra. Idealny kot dla rodzin z dziećmi. Żyje w doskonałej harmonii z innymi zwierzętami domowymi. Nie ma hodowli w Polsce.




Pers
piękny "kanapowy tygrys" - spokojny i łagodny, w pięknych, puszystych futrach są nie tylko dekoracyjne, ale także mądre i uczuciowe. Wśród wielu odmian kolorystycznych tej rasy najżywsze usposobienie mają persy szynszylowe, srebrzyste, złociste, rude, czarne i szylkretowe. Idealny kot do trzymania w mieszkaniu, chętnie jednak wychodzi na zewnątrz.




Burmański
Jest potomkiem brązowej kotki orientalnej sprowadzonej do USA w latach 30. i samca syjamskiego. Rasa byla obiektem współzawodnictwa między amerykańskimi i angielskiemi hodowcami, którzy stworzyli inne odmiany burmańskie. Obecnie istnieje aż 10 wariantów rasy. Kot łatwo przywiązuje się do ludzi, jest przyjazny i skory do zabawy. To urodzony dowódca.




Brytyjski krótkowłosy
rasa ta pojawiła się w wyniku krzyżowania najdorodniejszych okazów zwykłych dachowców. Występują w trzech odmianach kolorystycznych. To inteligentne i pogodne koty, ale nie należą raczej do pieszczochów.



Orientalny
wyhodowano go, krzyżując koty syjamskie z innymi rasami. Koty orientalne to "gadatliwe" zwierzęta. Przepadają za towarzystwem ludzi, ale są zazdrosne wobec rywali. Muszą mieć w mieszkaniu urządzenia umożliwiające ruch i zabawę (np. deskę do wdrapywania się).




Balijski
długowłosa odmiana kota syjamskiego wyhodowana w USA. Jego miekka sierść przypomina futerko gronostaja. Podobnie jak syjamczyki, koty tej rasy uwielbiają być w centrum zainteresowania. Zawsze gotowe do zabawy, przepadają za towarzystwem ludzi.



Devon rex
obie rasy o kręconych włosach, kornwalikską i dewońską, nazwano reksami. Dewoński ma sierść pofalowaną, ale bardziej szorstką od kornwalijskiego. Ten "koci pudel" uwielbia się bawić, a swoje zadowolenie wyraża... machaniem ogona. Z natury domator. Idealny dla alergików - jego sierść nie uczula.



Sfinks
to najbardziej niezwykła kocia rasa całkowicie pozbawiona futerka. Ma tylko delikatny meszek na pyszczku, uszach, stopach i końcu ogona. Sfinksy wyhodowano w Kanadzie, rasę zapoczątkował miot bezwłosych kociąt. Jest to spokojny i przyjacielski zwierzak, ale nie znosi brania na ręce

Kocie pasożyty

Pchły

Nawet dobrze utrzymane koty z bardzo czystych domów mogą od czasu do czasu złapać pchły. Trzeba im zapobiegać. Można kotu założyć obróżkę przeciwpchelną. Musi być elastyczna, by zwierzę nie udusiło się zaczepiając nią np. o gałąź. Trzeba także wyczyścić posłanie oraz miejsce zabaw.


Wszy

Koty mogą być także zainfekowane wszami, które znacznie trudniej zobaczyć niż pchły. Kot, który ciągle się wylizuje lub podgryza, może być zaatakowany przez wszy.


Robaki

Większość powszechnie występujących pasożytów wewnętrznych kotów umiejscawia się w jelitach. W poszczególnych stadiach rozwoju mogą one występować w innych okolicach ciała, ale ich postacie dojrzałe są obecne w jelitach. U kotów występują dwa gatunki glist: Toxascaris leonina i Toxacara cati. Cykl rozwojowy glist jest podobny. Dorosłe zwierzęta najcześciej zarażają się, zjadając odchody kotów, będących nosicielami dojrzałych, składających jaja robaków. Kocięta mogą zostać zarażone bezpośrednio przez matkę już w okresie życia płodowego, tuż po porodzie, kiedy są karmione lub zjadają jaja pasożytów, tak jak koty dorosłe. Glisty mogą powodować wyniszczenie szczególnie u młodych kociąt. Wszyscy znamy wygląd wynędzniałych kociąt z powiększonym brzuszkiem, przebywających w niehigienicznych warunkach. Obleńce są przyczyną biegunek, utraty wagi i złego samopoczucia. Niektóre z nich mogą zostać zwymiotowane przez kota. Dorosłe robaki składają jaja, które można stwierdzić w laboratoryjnym badaniu kału. Dorosłe osobniki w kale wyglądają jak makaron spaghetii. Wszystkie kocięta powinny otrzymać lekarstwa na obecność obleńców; jest to rutynowy zabieg. Tabletki kupujemy albo w aptece, albo u lekarza weterynarii.


Tasiemce

Rzadko wywołują takie objawy, ale ich segmenty można zobaczyć wokół odbytu zwierzęcia. Najpowszechniejszym tasiemcem kotów jest Dipylidium Tasiemiec dostaje się do organizmu kota w wyniku upolowania innego zwierzęcia, będącego nosicielem niedojrzałej formy pasożytniczej. Larwalne formy Dipylidium przenoszone są przez pchły, rzadziej przez wszy. Ze wszystkich rodzajów pasożytów jelitowych tasiemce stanowią najmniejszy problem. Ich nasilona inwazja w jelitach może być jednak przyczyną istotnej rywalizacji pokarmowej z żywicielem i powodować u niego ubytki masy ciała oraz zmierzwienie okrywy włosowej.


Roztocza wywołujące choroby uszu

Świerzb w uszach może być przyczyną znacznych cierpień kota, a w szczególności kociaka. Symptomami tej choroby są: drapanie uszu, potrząsanie i uderzanie łbem oraz brązowa skorupa w kanale usznym.


Roztocza wywołujące świerzb

Kot może zostać także zaatakowany przez nodcedres, (świerzbowiec koci) roztocza żerujące na głowie i u nasady uszu. Wczesnymi symptomami są miejscowe łysiny na uszach i pyszczku; później zmiany zapalne skóry. Konieczna jest pomoc lekarza weterynarii.


Kleszcze

Naukowcy dzielą kleszcze na dwie rodziny. Rodzina Argasidae ich ciało pozbawione jest pancerza, mają też ukrytą wewnątrz głowę. Inna rodzina kleszczy nosi nazwę Ixodidae. Mają one twardą osłonę zewnętrzną i dlatego nazywane są kleszczami twardoskorupowymi. Najczęściej występującym kleszczem w Polsce jest Ixodex ricinus czyli kleszcz pastwiskowy. Pasożytuje na ptakach i ssakach, atakuje też człowieka; odżywia się krwią ; przenosi organizmy chorobotwórcze, m.in. wirusy kleszczowego zapalenia opon mózgowych. Miejsca zielone, zadrzewione mogą narazić naszego ulubieńca na ugryzienie przez kleszcza. Zatapia on część głowową w skórze zwierzęcia i wypełnia się wysysaną krwią. Spędza tak kilka dni pożywiając się krwią i stopniowo nabrzmiewając. Odpada wtedy, gdy naje się do syta. Przyczepione do skóry kleszcze łatwo jest usunąć przystosowanym do tego instrumentem. Te specjalnie ukształtowane szczypce pozwalają na wyciągnięcie pasożyta bez ściskania jego odwłoka. Jest to ważne, ponieważ należy unikać "wstrzyknięcia" bakterii znajdujących się w ciele kleszcza do krwiobiegu kota.
Po usunięciu kleszcza w miejscu wkłucia często pozostaje obwódka i reakcja skórna. Rozpylenie w tej okolicy niewielkiej ilości hydrokortyzonu zmniejsza podrażnienie, ale całkowite zniknięcie zmiany może trwać tydzień lub dłużej. W miejscu ukąszenia może w ciele zwierzęcia pozostanie głowa kleszcza; to zdarza się rzadko. Obrzęk jest zazwyczaj spowodowany przez toksyczną ślinę kleszcza, a nie jego pozostałą w skórze głowę.
Opracowano różnego rodzaju produktu służące do zwalczanie kleszczy na ciele kota. Dostępne są obróżki, zasypki i płyny do rozpylania, dające dobry efekt w tępieniu kleszczy. Żaden z nich nie daje stuprocentowego zabezpieczenia, ale pozwalają znacznie ograniczyć liczbę pasożytujących osobników.

Kocie choroby

CHOROBY

Chociaż lista chorób, na które może zapaść kot jest długa, to najpoważniejszym można zapobiegać realizując program okresowych szczepień. Pierwsze szczepienia robi się najczęściej w 9 tygodniu życia. Młodsze kocięta mają jeszcze we krwi przeciwciała matki. Podanie szczepionki zaburzyłoby ich naturalną odporność. Szczepienie powtarzamy po 3-4 tygodniach, a następnie co rok. Przede wszystkim powinniśmy zaszczepić naszego wychowanka przeciwko wściekliźnie, białaczce, kociemu katarowi i panleukopenii, zwanej też kocim tyfusem.



PANLEUKOPENIA (tyfus koci)

Jest to typowa choroba wirusowa, której symptomami są: ból brzucha, gorączka, wymioty i wręcz zapaść. Zarazki są wydalane z kałem, moczem i śliną. Są one bardzo żywotne i zdolność zarażania zachowują się ok. rok. Mogą one być wydalane przez organizm zwierzęcia dość długo po przebyciu choroby. Zaraza kocia nie jest identyczna z tzw. tyfusem psim (parwowirozą). Okres wylęgania się choroby, to jest czas upływający między zarażeniem zwierzęcia a wystąpieniem u niego typowych objawów choroby, wynosi od 3 do 9 dni. Kot cierpi z powodu odwodnienia i chociaż ma pragnienie, nie jest zdolny do picia.
Wirus panleukopenii kotów, powoduje w organizmie tych zwierząt spustoszenie. Jest bardzo zaraźliwy dla wszystkich wrażliwych osobników. Choroba jest poważna i około 90% wszystkich nie szczepionych kotów poniżej szóstego miesiąca życia umiera. Niektóre dorosłe osobniki mogą nie wykazywać objawów choroby, ale śmiertelność u nie szczepionych dorosłych kotów wynosi ok 50%. Niektóre nie szczepione starsze koty mają naturalną odporność, powstałą w wyniku wcześniejszego kontaktu z czynnikiem zakaźnym i przeżycia choroby. Innymi słowy, część starszych nie szczepionych kotów ma nabytą odporność na panleukopenię. Jednak trzeba pamiętać, iż ciągle choroba ta jest bardzo poważna.


WIRUSOWE ZAKAŻENIE GÓRNYCH DRÓG ODDECHOWYCH
(katar koci)

Choroba to przypomina przeziębienia u ludzi. Najczęstsze objawy to kichanie i wyciek z nosa. Może też dochodzić do zmienionego wypływu z worków spojówkowych, powodującego ropienie i sklejanie powiek. U większości kotów występuje gorączka. Zakażenie to powodowane jest zazwyczaj przez herpeswirusy. Podstawowymi symptomami są: kichanie, łzawienie i wyciek z nosa a także nadmierne ślinienie się zwierzęcia. Szybka pomoc medyczna jest skuteczna dla zakażonego osobnika, lecz staje się on nosicielem. Dlatego trzeba szczepić własnego kota, aby chronić jego zdrowie.


BIAŁACZKA KOTÓW

O której wiemy dzisiaj, że wywołuje ją wirus (FeLV), rozprzestrzeniający się w ślinie, moczu i kale. Nie jest tak zaraźliwa jak już opisane choroby. Wywołuje ją bliski i długi kontakt z zainfekowanym osobnikiem. Objawy kliniczne związane z zakażeniem mogą się różnić, ale zazwyczaj jest to długotrwała, wyniszczająca choroba. Zwierzę wykazuje zmniejszony apetyt, co powoduje spadek masy ciała, występuje nawrotowa gorączka, osowiałość, osłabienie i senność. Częste są długotrwałe zakażenia jamy ustnej, zatok, oczu i płuc.
Jest to dla kota choroba śmiertelna, ponieważ bezpowrotnie niszczy system obronny organizmu. Przejawia się zmianami skórnymi, rozregulowaniem pracy jelit i biegunkami. Do tej pory nie wymyślono lekarstwa na białaczkę, istnieje jednak szczepionka. Ważne jest, żeby koty były szczepione przed pierwszym kontaktem z FeLV.


KALICIWIRUS KOTÓW

Kaliciwirus jest jedną z głównych przyczyn chorób dróg oddechowych u kotów. Niezależnie od szczepu kaliciwirusy atakują drogi oddechowe kota, jamę ustną i płuca. W odróżnieniu od herpeswirusów kaliciwirusy wnikają głębiej w drogi oddechowe i osiedlają się w tkance płuc. Kaliciwirus nie atakuje jednak oczu i jam nosowych, co często zdarza się przy zakażeniu herpeswirusami. Wirus rozsiewa się przez powietrze i ślinę. Nie ma specyficznego leczenia chorób przez te kaliciwirusy. Aby zapobiec wtargnięciu bakterii do tkanek zaatakowanych przez kaliciwirusy, doustnie podaje się antybiotyki. Stosuje się też preparaty rozszerzające oskrzela, co umożliwia zwiększoną wentylację. Na szczęście dostępne są skuteczne i bezpieczne szczepionki. Wszystkie koty przez całe życie powinny być szczepione przeciw kaliciwirozie.


ZAKAŹNE KOCIE ZAPALENIE OTRZEWNEJ (FIP)

Wywołana jest przez wirusy należące do rodziny koronawirusów. Najczęściej atakuje koty poniżej piątego roku życia. Przenoszona jest ona przez kontakt bezpośredni. Wirusy znajdują się w ślinie i wydzielinie nosa. Typowym objawem FIP jest powiększony, wypełniony płynem naczyń krwionośnych i powoduje wypływ płynów do jam ciała. Jest to określane jako wysiękowa postać choroby. Płyn można też czasem stwierdzić wewnątrz klatki piersiowej. Niekiedy nie obserwuje się gromadzenia płynu w jamach ciała, co jest określane jako sucha postać FIP. Niezależnie od tego, czy choroba występuje w postaci wysiękowej, czy w suchej, niemal zawsze kończy się śmiercią. Wirusy atakują liczne narządy organizmu. Jest to główny powód, sprawiający, że obecnie choroba ta jest nieuleczalna.


CHOROBA KOCIEGO PAZURA

Nie wiadomo dlaczego została tak nazwana, gdyż koty na nią nie chorują, mogą być jedynie nosicielami, ale przenoszą ją także inne zwierzęta oraz przedmioty. Zarazki wywołujące chorobę kociego pazura do niedawna były uważane za wirusy, obecnie wiadomo że są to chlamydia. Znajdują się one pod pazurami kotów, innych zwierząt, a także pod paznokciami u ludzi. Zakażony przez zadrapanie człowiek ma gorączkę, bóle mięśniowe, ropne guzki. Choroba ta jest bardzo rzadko spotykana i mało znana. Zespół lekarzy nazwał ją chorobą kociego pazura. Jest to zespół nieswoistych objawów zapalnych w miejscu zadrapania przez kota, czasem stan podgorączkowy,objawy ustępują samoistnie
Zoonozy ( choroby odzwierzęce)
Zoonozy to choroby, którymi ludzie zarażają się od zwierząt, na szczęście nie jest ich zbyt wiele. Najbardziej niebezpieczną spośród nich jest :


WŚCIEKLIZNA

W Polsce szczepienie kotów nie jest obowiązkowe, ale wyraźnie zalecane przez lekarzy weterynarii. Mimo, że jej przypadki są stosunkowo rzadkie, ale jeśli rozwinie się zawsze kończy się śmiercią. Przyczyną wścieklizny jest wirus rhabdovirus. Choroba przenoszona jest poprzez pokąsanie, ponieważ wirus wydzielany jest ze śliną. Wścieklizna u kotów przebiega stosunkowo często z napadami szału. Występują także takie symptomy, jak brak apetytu, wymioty, biegunki lub zaparcia. Później obserwuje się trudności w połykaniu, ślinotok i nagłą agresywność zwierzęcia. Objawami wścieklizny mogą być także: żałosne miauczenie, niedowład żuchwy oraz mięśni przełyku i kończyn, a także charakterystyczny objaw wściklizny - zjadanie niejadalnych przedmiotów. Choroba kończy się zawsze śmiercią i rzadko trwa dłużej niż 2 do 6 dni. Choroba przenosi się ze zwierzęcia na zwierzę lub także ze zwierzęcia na człowieka. Możliwa jest infekcja przez rany znajdujące się na skórze lub w błonie śluzowej, do których dostanie się zakażona ślina. Nie ma możliwości wyleczenia wścieklizny !


TOKSOPLAZMOZA

Jest to poważna choroba odzwierzęca, wywołana przez pierwotniaka o nazwie toxoplasma gondii. Pasożyt ten może zaatakować wiele zwierząt, ale tylko koty roznoszą dalej oocysty wydalając je z odchodami. Jest on ostatecznym żywicielem toksoplazm. Polega to na tym, że zarazki rozmnażają się w jelicie kota (także rysia, pumy i ocelota oraz innych zwierząt z rodziny felidae) i wydalane są z kałem. Prawie 300 gatunków ssaków, łącznie z człowiekiem, i około 60 gatunków ptaków, u których stwierdzono toksoplazmozę, określamy mianem żywicieli pośrednich. Mogą one wprawdzie być nosicielami zarazków, ale nie wydalając ich w kale. Oocysty znajdujące się w kale zachowują zdolność do zarażania innych kotów i ludzi przez 3 dni. Kot chory na toksoplazmozę może nie wykazywać żadnych jej symptomów, ale mimo to choroba może stać się przyczyną powstawania wrodzonych wad płodu ludzkiego.
W przypadku kotów unikamy zakażenia go toksoplazmozą podając zwierzęciu ugotowane świeże mięso. Zawsze myjemy ręce po dotykaniu surowego mięsa lub po pieszczeniu kota, a kobiety ciężarne powinny unikać czynności związanych z kocią kuwetą na nieczystości. Ale trzeba pamiętać, że woda i mydło nie niszczą oocyst, toteż one mogą pozostawać na "czystych" rękach człowieka, a następnie dostać się do przewodu pokarmowego podczas jedzenia rękami lub oblizywania palców. U większości ludzi, którzy połknęli toksoplazmy, nie występują widoczne objawy. Dla ludzi toksoplazmoza jest groźna przede wszystkim dlatego, ponieważ jej zarazki mogą w okresie ciąży z organizmu matki przeniknąć do płodu i spowodować trwałe zmiany przede wszystkim w ośrodkowym układzie nerwowym przyszłego dziecka.

Należy jednak pamiętać iż około 80 procent przypadków toksoplazmozy u człowieka to skutek kontaktu z zakażonym surowy mięsem. Zarażenia przez kontakt z kałem chorego kota zdarzają się bardzo rzadko.



GRZYBICA STRZYGĄCA

To grzybicze zakażenie wywołujące charakterystyczne zmiany chorobowe na skórze. Ważne jest, aby kot mający grzybicę strzygąca został zabrany na badanie weterynaryjne i natychmiast poddany leczeniu, szczególnie dlatego, że tą grzybicą łatwo może zarazić się człowiek.

sklejone przez Tigruśkę
Powrót do góry
Gość







PostWysłany: Nie 19:05, 09 Kwi 2006    Temat postu:

Za takie rzeczy to sie dostaje pochwały Wesoly
A może źródło?
Powrót do góry
Gość







PostWysłany: Nie 20:01, 09 Kwi 2006    Temat postu:

Za jakie rzeczy? Acha i też jestem ciekawa źródła
Powrót do góry
Gość







PostWysłany: Nie 20:30, 09 Kwi 2006    Temat postu:

Dużo tych wiadomości:)
Acha no to więc jakie źródło?
Powrót do góry
Gość







PostWysłany: Nie 20:32, 09 Kwi 2006    Temat postu:

No właśnie...Tigra chce znać!
Powrót do góry
Gość







PostWysłany: Nie 20:50, 09 Kwi 2006    Temat postu:

Tigra jesteś modem i nie powinnaś robić off topa
ani spamować Mruga
Powrót do góry
Gość







PostWysłany: Pon 12:11, 10 Kwi 2006    Temat postu:

Ojeju tylko napisałam że tesz chce znać źródło! Czy to asz tak złe? Dobra...nie będe zaczynać kłótni...To podasz nam w końcu to źródło??
Powrót do góry
Gość







PostWysłany: Pon 13:57, 10 Kwi 2006    Temat postu:

Tak też jestem bardzo ciekawa. No i tak to jest łamanie praw autorskich, więc na końcu posta trzeba napisać źródło...
Powrót do góry
Gość







PostWysłany: Czw 19:29, 13 Kwi 2006    Temat postu:

Zgadzam sie z przedmowczynia, przeciez kazdy domysla sie, ze sama tego zes nie napisala...
Powrót do góry
Gość







PostWysłany: Czw 22:19, 13 Kwi 2006    Temat postu:

Wcieło ją? Coś długo nieodpisuje...
Powrót do góry
Gość







PostWysłany: Sob 9:32, 15 Kwi 2006    Temat postu:

No trudno, chyba jednak źródła nie poznamy Smutny a szkoda...
Powrót do góry
Gość







PostWysłany: Pią 10:07, 12 Maj 2006    Temat postu:

żródło było bardzo ciekawe książka pt. mój kochany kotek. i sory że tak dlugo nie odpisywałam ale miałam trojana w kompie

Tigruń Poprawiał
Powrót do góry
Gość







PostWysłany: Pią 8:05, 29 Gru 2006    Temat postu:

Merry Christmas!
Ciach
Regards, Anela

Fuck you old pervert
-Admin
Powrót do góry
KaJcIaAaa756
Użytkownik
Użytkownik



Dołączył: 03 Lut 2007
Posty: 22
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Katowice
Płeć: Kobieta

PostWysłany: Sob 13:40, 03 Mar 2007    Temat postu:

No dużo tego...też jestem ciekawa zrodla... Wesoly

Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
MeNiOwAtA's 95
Przyjaciel
Przyjaciel



Dołączył: 13 Kwi 2006
Posty: 2098
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 7 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Świat wyobraźni ^^
Płeć: Kobieta

PostWysłany: Sob 14:05, 03 Mar 2007    Temat postu:

Super informacje. Teraz do KaJcIaAaa756: On powiedziała, że to z książki. Czytaj dokładnie. Wiem, że to nie moja sprawa, ale to wkurzające, że nie czyta się wpisów innych i później pisze sie takie bezmyślne teksty. Takie jest moje skromne zdanie.

Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Gość







PostWysłany: Nie 7:48, 18 Mar 2007    Temat postu:

Hehe, ja nawet nie potrzebuje tego czytać bo połowę tej książki mam w głowie Hyhy
Powrót do góry
MeNiOwAtA's 95
Przyjaciel
Przyjaciel



Dołączył: 13 Kwi 2006
Posty: 2098
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 7 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Świat wyobraźni ^^
Płeć: Kobieta

PostWysłany: Sob 11:38, 24 Mar 2007    Temat postu:

Justekks, ile czasu sie tego uczyłaś?! Pewnie sporo:) Podziwiam.

Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum KiG - Króliki i Gryzonie Strona Główna -> Tematy przyklejone Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Strona 1 z 1

 
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach


fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by phpBB
Appalachia Theme © 2002 Droshi's Island